از رکود غرفه‌سازی تا سرنوشت نامعلوم کارگران و بازدیدکنندگان
در پی درگیری‌های ۱۲ روزه اخیر در منطقه، صنعت نمایشگاهی ایران، که پیش از این نیز با چالش‌هایی دست و پنجه نرم می‌کرد، ضربه‌ای مهلک خورده است. این بحران، تمامی بخش‌های این صنعت، از شرکت‌های غرفه‌سازی و پیمانکاران گرفته تا کارگران و حتی بازدیدکنندگان را تحت تأثیر قرار داده و آینده‌ای مبهم را برای آنان رقم زده است.
شرکت‌های غرفه‌سازی: پروژه‌های نیمه‌کاره و آینده‌ای نامعلوم
یکی از آسیب‌پذیرترین بخش‌ها در این وضعیت، شرکت‌های غرفه‌سازی هستند. با آغاز درگیری‌ها و لغو یا به تعویق افتادن گسترده نمایشگاه‌ها و رویدادها، سیل عظیمی از پروژه‌های در دست اقدام یا آتی این شرکت‌ها متوقف شد. بسیاری از این شرکت‌ها، که سرمایه‌گذاری قابل توجهی روی مواد اولیه، طراحی و نیروی انسانی انجام داده بودند، اکنون با انبوهی از غرفه‌های نیمه‌کاره و بدهی‌های معوق مواجه هستند.
مدیر یکی از شرکت‌های مطرح غرفه‌سازی در تهران می‌گوید: “ما برای چندین نمایشگاه بزرگ قرارداد بسته بودیم که ناگهان همه چیز متوقف شد. مواد اولیه در انبار مانده، قراردادهایمان لغو شده و توان پرداخت هزینه‌های جاری را نداریم. اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، ورشکستگی بسیاری از شرکت‌ها حتمی است.”
کارگران و پیمانکاران: از بیکاری تا بدهی‌های سنگین
تأثیر جنگ بر صنعت نمایشگاهی تنها به شرکت‌های بزرگ محدود نمی‌شود؛ صدها هزار کارگر فصلی و پیمانکار خرد نیز که معیشتشان به برپایی نمایشگاه‌ها وابسته است، در وضعیت دشواری قرار گرفته‌اند. کارگران غرفه‌ساز، حمل‌ونقل، تأسیسات، خدمات و امنیت، همگی با بیکاری ناگهانی و از دست دادن منبع درآمد خود مواجه شده‌اند.
یکی از پیمانکاران نورپردازی غرفه‌ها با ناامیدی می‌گوید: “ما هر ماه با پروژه‌های نمایشگاهی امرار معاش می‌کردیم. حالا سه هفته است هیچ کاری نیست. چک‌های ما برگشت خورده و معلوم نیست تا کی این وضعیت ادامه دارد. دولت باید فکری به حال ما کند.”
این وضعیت، زنجیره‌ای از مشکلات اقتصادی و اجتماعی را برای این قشر وسیع از جامعه ایجاد کرده است. بسیاری از این افراد بدون بیمه یا قراردادهای بلندمدت کار می‌کردند و اکنون هیچ پشتوانه‌ای ندارند.
کارگران و پیمانکاران: از بیکاری تا بدهی‌های سنگین
صنعت نمایشگاهی نه تنها محلی برای عرضه محصولات و خدمات است، بلکه بستری حیاتی برای شبکه‌سازی، تبادل دانش و انعقاد قراردادهای تجاری محسوب می‌شود. لغو یا تعویق نمایشگاه‌ها به معنای از دست دادن فرصت‌های بی‌شماری برای بازدیدکنندگان، فعالان اقتصادی، تولیدکنندگان و صادرکنندگان است.
بسیاری از کسب‌وکارها، به ویژه کسب‌وکارهای کوچک و متوسط، برای معرفی محصولات جدید، جذب مشتریان و حتی پیدا کردن شرکای تجاری، به نمایشگاه‌ها اتکا می‌کنند. عدم برگزاری این رویدادها، مسیر رشد و توسعه این کسب‌وکارها را با چالش جدی مواجه ساخته و می‌تواند به کاهش فعالیت‌های اقتصادی و تولیدی در کشور منجر شود.
چالش‌های پیش رو و نیاز به حمایت دولتی
با توجه به عدم قطعیت‌های موجود در شرایط کنونی منطقه، پیش‌بینی زمان بازگشت صنعت نمایشگاهی به وضعیت عادی دشوار است. این وضعیت، لزوم تدابیر حمایتی جدی از سوی دولت را بیش از پیش پررنگ می‌کند. اعطای تسهیلات مالی، معافیت‌های مالیاتی، حمایت از کارگران بیکار شده و برنامه‌ریزی برای برگزاری سریع‌تر رویدادها پس از فروکش کردن بحران، از جمله اقداماتی است که می‌تواند به نجات این صنعت و جلوگیری از فروپاشی کامل آن کمک کند.
صنعت نمایشگاهی ایران، با تمامی ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های خود، اکنون در انتظار روزهای آرام‌تری است تا بتواند دوباره پویایی خود را بازیابد و نقش محوری خود را در اقتصاد کشور ایفا کند.
نظر بدهید